Jeże już wybudzają się z zimowego snu. Są to największe europejskie ssaki owadożerne występujące w Polsce. Jeże zamieszkują lasy liściaste i mieszane o bujnym runie i podszycie, parki oraz nasze ogrody. Coraz częściej możemy je spotkać również w środku miast. Osiągają wagę do 1,2 kg, a ich długość wynosi 20-30 cm. Posiadają budowę krępą, ich grzbiet i boki pokryte są kolcami - są to przekształcone włosy, zbudowane z keratyny. Bardzo silny mięsień okrężny umożliwia zwierzęciu zwijanie się w kulkę najeżoną kolcami. To nie jedyna jego broń. Przestraszony jeż zaczyna głośno fukać i się trząść, ale nie ze strachu, tylko po to by móc łatwiej skaleczyć napastnika kolcami.

  W okresie od marca do czerwca jeże dobierają się w pary. Samica może rodzić jeden lub dwa razy w ciągu roku. Ciąża trwa ok. 2 miesięcy. Najczęściej rodzą się 3 – 4 młode jeżyki, ale może być ich nawet siedem.  Do 6 – 8 tygodni pozostają w gnieździe, karmione mlekiem matki. Poza okresem rozrodu jeże są samotnikami.

  Jeże nie stanowią żadnego zagrożenia dla człowieka. Kiedyś wierzono, że jeż zamieszkały nieopodal domostwa przynosi szczęście.

  Domeną tych zwierząt są nocne wędrówki, w trakcie jednej nocy potrafią przebyć nawet 2 km. Podczas swoich podróży poszukują pożywienia. Jeże są bardzo pożyteczne, odżywiają się wieloma szkodliwymi owadami. Są ważne nie tylko dla lasów ale i dla naszych ogrodów. Ich pokarmem są głównie bezkręgowce, zwłaszcza dżdżownice, ślimaki i owady, zjadą też drobne kręgowce, w tym żaby, małe gryzonie, jaszczurki, a nawet żmije.

  W poszukiwaniu zabitych przez auta owadów wiele jeży wychodzi na drogi i ginie pod kołami pojazdów. Dzieje się tak, ponieważ  jeż, widząc nadjeżdżający samochód nie ucieka z szosy tylko usiłuje zastosować swoją zwykłą strategię obronną – zwija się w kulę.

  W wyniku rozjechania każdego roku w Polsce śmierć ponosi ok. 9 tysięcy osobników, dlatego gdy widzimy na drodze lub chodniku jeża, przenieśmy go na drugą stronę i zostawmy wśród krzewów lub w ogrodzie. Możemy w ten sposób uratować mu życie!